News

Joint Press Statement on the Tabling of the Terengganu Hudud Law

HUDUD IN TERENGGANU

Kenyataan Akhbar Bersama – Hudud di Terengganu

Today, 7th July 2002, is a dark day for Malaysians when the Terengganu State government, led by the PAS Party, tables the Hudud Bill of Terengganu. This is the second state in Malaysia that has enacted the Hudud Bill, including the state of Kelantan.

In the preceeding process of this enactment, Women’s Aid Organisation (WAO) has had the opportunity to participate in two dialogues with the PAS Party concerning this Bill. The speakers from PAS had put forth several arguments in support of the Bill, and the undersigned NGOs would like to express our concerns and counter them with the following statements:

  1. The Terengganu PAS Party argued that implementation of the Hudud law will be fair because it is God’s law and administrated by just men.
    WAO respectfully acknowledge that the Hudud law is a Quranic principle, but understand that implementing hudud in this day and age is not suitable. This is because the consequences will be unjust to both men and women, and justice is an essential principle of the Muslim faith. The implementation of the Hudud law in various countries has shown to be gravely discriminatory against women. In example, the recent case of Zafran Bibi in Pakistan who was sentenced to be stoned to death for zina: Zafran alleged that she was raped by her husband’s brother (her husband is in jail) and became pregnant. The judge found her guilty of zina on the basis of her own testimony that she was raped, became pregnant and gave birth to a child while her husband was in prison. The judge stated that the fact that she did not disown the child is proof of zina and her accusation of rape constitutes a confession to her crime. This is among a multitude of examples where the law has been interpreted and implemented in an unjust and discriminatory manner towards the victim. The principles of justice in Islam are often not carried out by fallible human beings who carry with them subjective values, resulting in miscarriages of justice.
  2. The Hudud law will ensure a safe society that is free from crime as exemplified in countries like Saudi Arabia.
    Reports by women’s organisations in countries that implemented Hudud law has shown that there is no evidence of a crime-free society. In fact, the provisions for rape under the Hudud law in Pakistan and Nigeria show it may even facilitate the crime. When it is more difficult for rapists to be convicted, this provision may be used by other potential rapists to commit this heinous crime. In addition, in the probable event of the woman not being able to produce four just male Muslim witnesses, the woman can in turn be charged for zina (adultery or fornication) and qazaf (false accusation) and be liable to whipping and/or death by stoning. Such oppressive conditions would surely increase underreporting, as exemplified in countries where the Hudud law is implemented.The Hudud law does not address the causes of the issues, but acts on the sole basis of deterrence through its harsh and cruel punishments. Deterrence as the sole premise of punishment is at best flawed as can be seen from the situation of drug trafficking in this country. Although capital punishment is provided for the crime, it still exists as a significant problem. In fact, in crimes like rape and incest, harsher punishments would only proliferate the crime as it increases underreporting. This is because most of the victims know who the perpetrators are (in year 2000, 83.2% of the reported rape cases knew their victims), and in instances of incest, are even related to the offender. When the knowledge of their reporting would result in the death of someone they know, added to their possible revictimisation by the Hudud law as mentioned above, victims would be reluctant to report the violations done to them. This would then provide a false figure of the actual incidences of the crime when in fact the issue is not addressed.
  3. Hudud law does not discriminate against people of other faiths because they would be able to choose if they wish this law to apply to them or not. 
    First of all, there should not be two sets of separate criminal law that applies to Malaysians. If a Muslim and a person of another faith are both involved in a particular crime, one party should not be punished differently from the other. This is in contradiction not only to the Federal Constitution that provides for equality before the law regardless of amongst other things religion, it is also in contradiction to the basic tenets of laws and the spirit of natural justice. In addition, this provision of choice for people of other faiths may result in him/her choosing parts of the law which are favourable to him/her but to choose to be governed by another law in respect of the other charges. This choice is denied to Muslims. This system is unsystematic, inconsistent and unconstitutional.
  4. People who are against the punishments as prescribed in the Hudud law love criminals.
    A civil society that does not condone corporal and capital punishment and punishments that include public whipping, public stoning and crucification is a humane society that upholds the inherent dignity in the human family. This does not mean that people who commit crimes should not be punished and held accountable. However, the punishment should not amount to inhumane and torturous practices.
  5. All the opposition against the Hudud law from civil society is based on human rights arguments, and human rights is a western tool that is individualistic and allows for extreme liberalism without reprisal. 
    Human rights also regulate human behaviour. It is not a western tool but is a universal principle that recognises that human beings are born with equal dignity and rights. These concepts are not alien to Islam. Not only does human rights protect the rights of the individual, it also protects the rights of the community and recognises that society has to be regulated in line with the principles of equality, justice and dignity.In Malaysia, we have sufficient civil and criminal legislations to deal with all the crimes mentioned in the Terengganu Hudud Law. The introduction of the Hudud Law as a separate criminal law, if implemented, will create a deep division in the administration of equality and justice for the citizens of Malaysia.
  6. The Terengganu PAS Party argued that the Hudud Bill does not discriminate against women because women can be witnesses under the Hudud Law in exceptional cases where male witnesses are not available. The reason for the prima facie exclusion is to protect women from being involved in the process of criminal adjudication.
    This is a tenuous argument that is based on a patronising and protectionist approach. All members of the civil society – whether men or women – need to be protected from criminal incidents, but this does not mean preclusion from involvement in the process to seek justice in the event of crime. To state that women should be protected from the process of justice is to denote that women are unreliable, untrustworthy and incapable of being witnesses. This relegates women to a diminished state and is discriminatory towards women as it suppresses women’s right to speak in court. This is also exemplified by placing conditions to the equal participation of women in the criminal justice process. In cases of rape where the nature of the crime makes it impossible for witnesses what more four just male Muslim witnesses, the inclusion of women in the process is crucial. Victims may be the only possible witness and to exclude her would lead to a travesty of justice as the rapist would be acquitted for want of witnesses.
  7. The Hudud provisions for rape protect men from false accusations from women who ‘cry rape’. 
    Rape is one of the most underreported forms of crime in the world because the trauma and societal responses related to rape make it extremely difficult for women to report the crime. In fact, the Federal government is currently making concerted efforts to make responses to rape and sexual assault victims more women-centred and friendly to encourage reporting. Therefore, it is ironic that the Hudud law chooses to focus on protection of the men in this matter on a false and misogynistic premise that women often cry rape.

We reiterate our stand that the Terengganu Hudud law is unconstitutional and discriminatory. We urge all Malaysians, irrespective of faith, to stand up against this potentially oppressive law as exemplified in its implementation in other countries. To quote the Human Rights Watch’s report on Discrimination under the Hudood Ordinances (Pakistan):

“In part, judges hear ill-founded Hudood cases because they, like the police, are eager to show that they are tough on crime. But, wrongful prosecution of women also reflects a tendency on the part of the police and judiciary to see women as guilty until proven innocent. In effect, the Hudood laws have given legal sanction to biased social attitudes towards women, thus not only legitimizing the oppression of women in the eyes of the state but also intensifying it: women who seek to deviate from prescribed social norms now may not only be subject to societal censure, but also to criminal penalties. It is this enforcement of state power in the name of religion and its use as a tool to legitimate abusive state power, rather than religion itself, that is at issue.”

Prepared by:
Women’s Aid Organisation (WAO)
Endorsed by:
Sisters In Islam (SIS)
All Women Action Society of Malaysia (AWAM)
Women’s Development Collective (WDC)

Kenyataan Akhbar Bersama
07 July 2002

Hudud Di Terengganu

8 Julai 2002 merupakan suatu hari yang gelap bagi warga Malaysia apabila kerajaan negeri Terengganu, yang dipimpin oleh parti PAS, meluluskan Rang Undang-undang Jenayah Syariah (Hudud dan Qisas) Terengganu. Ini merupakan negeri kedua di Malaysia yang telah menggubal Rang Undang-undang Hudud, selepas negeri Kelantan.

Dalam proses penggubalan enakmen ini, Pertubuhan Pertolongan Wanita (WAO) berpeluang untuk mengambil bahagian dalam dua dialog dengan Parti PAS mengenai Rang Undang-undang tersebut. Beberapa wakil PAS telah mengutarakan beberapa alasan untuk mempertahankan Rang Undang-undang tersebut, dan kami di WAO ingin menyatakan kebimbangan kami dan menawarkan pendapat membalas terhadap pegangan PAS seperti di bawah:

  1. Pelaksanaan Undang-undang Hudud akan adil kerana ia adalah Undang-undang Tuhan dan ditadbirkan oleh lelaki yang adil dan saksama.
    WAO secara hormatnya menerima Undang-undang Hudud sebagai prinsip Quran, tetapi memahami bahawa pelaksanaan Hudud dewasa ini adalah tidak sesuai. Keadilan merupakan prinsip Islam yang asas. Walau bagaimanapun, pelaksanaan Undang-undang Hudud akan membawa kepada kesan yang tidak adil kepada kedua-dua pihak wanita dan lelaki. Pelaksanaan Undang-undang Hudud di pelbagai negara ternyata menunjukkan bahawa ia mendiskriminasikan wanita. Baru-baru ini, umpamanya dalam kes Zafran Bibi di Pakistan yang telah dijatuhkan hukuman direjam dengan batu sehingga mati atas kesalahan zina: Zafran mendakwa bahawa dia telah dirogol oleh abang kepada suami (suami di penjara) dan telah hamil. Hakim tersebut mendapatinya bersalah atas tuduhan zina berdasarkan keterangannya sendiri bahawa dia telah dirogol dan menjadi hamil serta melahirkan seorang anak semasa suaminya masih di penjara. Menurut Hakim, hakikat bahawa Zafran tidak menafikan anak tersebut adalah bukti zina. Oleh itu, pendakwaan bahawa dirinya dirogol merupakan pengakuan terhadap jenayah zina tersebut. Ini adalah antara contoh di mana undang-undang telah disalahtafsirkan dan dilaksanakan secara tidak adil dan mendiskriminasikan mangsa. Prinsip asas Islam sesungguhnya disalahgunakan oleh manusia yang seterusnya membawa kepada ketidakadilan.
  2. Undang-undang Hudud akan mewujudkan masyarakat yang selamat dari jenayah seperti di negara Arab Saudi.
    Laporan dari pertubuhan-pertubuhan wanita di negara-negara yang melaksanakan Undang-undang Hudud telah menunjukkan bahawa tiada bukti yang mencerminkan masyarakat yang bebas dari jenayah. Malah, peruntukan untuk rogol di bawah Undang-undang Hudud di Pakistan dan Nigeria menunjukkan bahawa ia mungkin akan membawa kepada jenayah. Apabila ia menjadi sukar untuk perogol dihukum, peruntukan sedemikian mungkin digunakan oleh bakal perogol untuk melakukan jenayah yang terkutuk ini. Di samping itu, dalam keadaan di mana wanita gagal membawa empat saksi Muslim yang adil, wanita tersebut boleh didakwa atas tuduhan zina (persetubuhan) dan qazaf (tuduhan palsu) dan akan tertakluk kepada hukuman sebatan atau direjam sampai mati. Syarat menindas yang sebegini pasti akan meningkatkan keadaan di mana laporan tidak dibuat sepertimana di negara yang telah melaksanakan Undang-undang Hudud.Undang-undang Hudud tidak menyelesaikan punca sesuatu isu, tetapi bertindak atas dasar pencegahan semata-mata menerusi hukuman yang kejam dan zalim. Pencegahan sebagai asas sesuatu hukuman ternyata gagal dalam keadaan di mana pengedaran dadah berlaku di negara kita ini. Walaupun hukuman mandatori iaitu hukuman mati dan sebatan diletakkan untuk jenayah dadah ini, namun ia masih berleluasa di negara ini. Sesungguhnya, bagi jenayah seperti rogol dan sumbang mahram, hukuman yang lebih berat hanya akan menggalakkan jenayah ini kerana meningkatkan kejadian yang tidak dilaporkan. Ini kerana kebanyakan mangsa mengenali pelaku (dalam tahun 2000, 83.2% daripada kes rogol yang dilaporkan mengenali pelakunya) dan, dalam keadaaan di mana sumbang mahram berlaku, mangsa mempunyai hubungan dengan pesalah. Apabila mangsa mengetahui bahawa pengaduannya akan menyebabkan kematian seseorang yang dikenali, ditambah pula dengan kemungkinan menjadi mangsa kali kedua di bawah Undang-undang Hudud sepertimana dijelaskan di atas, mangsa akan enggan melaporkan kejadian jenayah yang berlaku ke atasnya. Ini pula akan memberi gambaran yang palsu mengenai kejadian jenayah yang sebenar pada hal isu tersebut tidak diselesaikan langsung.
  3. Undang-undang Hudud tidak mendiskriminasi masyarakat yang berlainan agama kerana mereka boleh memilih sama ada inginkan undang-undang ini terpakai padanya atau tidak.
    Pertama sekali, tidak harus wujud dua jenis undang-undang jenayah yang berasingan untuk rakyat Malaysia. Jika seorang Islam dan seseorang yang bukan Islam terlibat dalam suatu jenayah, satu pihak tidak harus dihukum secara berasingan daripada yang lain. Ini bukan sahaja bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan yang memperuntukkan keadilan di bawah undang-undang tidak kira antara lain agama, malah bertentangan dengan prinsip asas Undang-undang dan prinsip keadilan. Tambahan pula, terdapat peruntukan yang membolehkan masyarakat bukan Islam memilih sama ada mereka ingin ditakluk oleh undang-undang Islam atau sivil. Ini akan mencetus suatu keadaan di mana seseorang yang beragama lain dari Islamberpeluang untuk memilih undang-undang yang bermanfaat kepadanya. Pilihan ini dinafikan untuk umat Islam. Sistem ini adalah tidak tersusun, tidak selaras dan tidak berperlembagaan.
  4. Orang yang tidak bersetuju dengan hukuman yang diperuntukkan dalam Undang-undang Hudud ini suka akan penjenayah.
    Masyarakat sivil yang tidak membenarkan hukuman mandatori dan hukuman yang meliputi sebatan di khalayak ramai, rejaman batu di khalayak ramai serta penyaliban merupakan masyarakat yang berperikemanusiaan yang menegakkan maruah dalam keluarga manusia. Ini tidak bermakna orang yang melakukan jenayah tidak harus dihukum dan bertanggungjawab atas perbuatannya. Namun demikian, hukuman tidak harus membawa kepada amalan yang tidak berperikemanusiaan dan bersifat seksaan.
  5. Kesemua tentangan masyarakat sivil ke atas Undang-undang Hudud adalah berdasarkan hak asasi manusia, dan hak asasi manusia ini merupakan alat masyarakat barat yang bersifat individualistik dan membenarkan kebebasan yang ekstrim tanpa pembalasan.
    Hak asasi manusia juga mengatur perbuatan manusia. Ia bukan suatu alat Barat tetapi ia suatu prinsip sejagat yang mengakui bahawa manusia dilahirkan dengan hak dan maruah yang sama. Konsep ini tidak asing kepada Islam. Hak asasi manusia bukan sahaja melindungi hak individu malah melindungi hak komuniti dan mengakui bahawa masyarakat perlu distrukturkan selari dengan prinsip kesaksamaan, keadilan dan maruah.
  6. Parti PAS Terengganu mempertahankan Undang-undang Hudud bahawa ia tidak mendiskriminasikan wanita kerana wanita boleh menjadi saksi di bawah Undang-undang Hudud dalam keadaan yang dikecualikan di mana saksi lelaki tidak ada. Alasan pengecualian prima facie ini adalah untuk melindungi wanita daripada terlibat dalam proses pengadilan jenayah.
    Ini merupakan perdebatan lemah yang berdasarkan pendekatan melindung dan menaung. Semua ahli dalam masyarakat sivil- sama ada wanita atau lelaki, perlu dilindungi daripada jenayah. Tetapi ini tidak bermakna masyarakat sivil diasingkan daripada terlibat dalam proses mendapatkan keadilan dalam keadaan di mana jenayah berlaku. Dengan mengatakan bahawa wanita harus dilindungi daripada terlibat dalam proses keadilan disamai dengan menyatakan bahawa wanita adalah tidak boleh diharap, dipercayai dan tidak berkewibawaan untuk menjadi saksi. Ini merendahkan martabat wanita ke tahap yang rendah dan adalah amat diskriminasi terhadap wanita. Umpamanya, syarat diletakkan ke atas wanita daripada menyertai proses keadilan jenayah secara saksama. Dalam kes di mana rogol berlaku di mana keadaan jenayah yang berlaku itu menyebabkan sukar untuk mengemukakan saksi apa pula empat saksi yang adil, maka penyertaan wanita dalam proses ini amat penting sekali. Mangsa mungkin menjadi saksi dan untuk mengecualikannya sebagai saksi akan membawa kepada perolokan keadilan memandangkan perogol boleh dilepaskan atas ketiadaan saksi.
  7. Peruntukan Hudud mengenai rogol melindungi lelaki daripada dituduh sewenang-wenangnya oleh wanita yang mendakwa dirinya dirogol.
    Rogol merupakan salah satu jenayah yang kurang dilaporkan di dunia kerana trauma dan maklumbalas masyarakat berkenaan dengan rogol amat menyukarkan wanita untuk melaporkan jenayah tersebut. Faktanya, kerajaan persekutuan kini sedang mengusahakan tindak-balas terhadap mangsa rogol dan keganasan seksual supaya berteraskan kepentingan wanita dan lebih mesra, untuk menggalakkan mangsa membuat laporan. Maka, adalah sesuatu yang tidak adil apabila Undang-undang Hudud memilih untuk memberi perhatian kepada perlindungan ke atas lelaki dalam hal ini atas dasar yang palsu dan misoginistik bahawa wanita seolah-olah menggunakan alasan dirogol.

Kami menegaskan pegangan kami bahawa Undang-undang Hudud Terengganu adalah tidak berperlembagaan dan bersifat diskiminasi. Kami menyeru semua rakyat Malaysia, tidak kira agama, untuk menentang undang-undang yang bakal menindas sepertimana dilaksanakan di negara lain.

Umpamanya, laporan Pemerhati Hak Asasi Manusia mengenai Diskriminasi di bawah Ordinan Hudood (Pakistan):

“Hakim mengadili kes Hudood yang didapati lemah kerana mereka seperti polis, amat asyik untuk menunjukkan bahawa mereka tegas dalam jenayah. Namun, pendakwaan salah ke atas wanita juga mencerminkan kecenderungan pihak polis dan kehakiman untuk melihat wanita sebagai bersalah sehingga dibuktikan tidak bersalah. Kesannya, Undang-undang Hudood telah membenarkan di bawah perundangan timbulnya terhadap sikap masyarakat yang serong terhadap wanita. Ini tidak hanya mengesahkan penindasan terhadap wanita di kaca mata kerajaan, malah menguatkan lagi di mana wanita yang ingin lari dari norma sosial yang ditetapkan kini bukan hanya tertakluk kepada kongkongan masyarakat malah hukuman jenayah. Pelaksanaan kuasa kerajaan sebeginilah atas nama agama dan penggunaannya sebagai alat untuk mengesahkan penyalahgunaan kuasa oleh kerajaan dan bukannya agama tersebut, merupakan suatu isu.”

Disediakan oleh:
Pertubuhan Pertolongan Wanita (WAO)
Diendorskan oleh:
Sisters In Islam (SIS)
All Women Action Society of Malaysia (AWAM)
Women’s Development Collective (WDC)

Related News:

Related Posts

Comments (0)

Leave a Reply

Back To Top